Vliegen in Nederland Over alles wat vliegt
Hangijzer v/s vleugelvliegen. Ik ben ooit gaan vleugelvliegen omdat ik niks met heli’s had. Voorwaartse snelheid was mijn ding, en die was me bij heli’s nooit zo opgevallen. Al snel leerde ik in de ‘vleugelarij’ wat er verder zoal mis was met helikopters:
“Een vleugelvliegtuig ziet er tenminste nog uit alsof het wil vliegen. Geef een kleuter een velletje papier en in een handomdraai vouwt-ie een vliegtuigje dat nog vlíegt ook. Probeer dat maar eens voor de heli. Gaat je niet lukken, want als een heli íets NIET wil, is het vliegen. Je hoeft er maar naar te kijken en het is pijnlijk duidelijk. Toch?”
Omdat eerste indrukken niet altijd de beste zijn, heb ik het na lang aarzelen toch maar eens geprobeerd: ik heb een paar helikoptervlieglessen genomen. Wel heb ik er zorgvuldig één met driebladige rotor uitgezocht (sorry meneer R, maar ik ben geen held). Een Jet Ranger paste niet in het budget.
Ik ging dat dus wel even doen, zo’n heli. Hoe moeilijk kan het zijn, nietwaar? Mmm. Niet goed voor je ego. Als-t-ie maar eenmaal vliegt snap ik het wel weer, maar vóór die tijd! Ik vroeg me de eerste 10 minuten af wat mensen in vredesnaam moet bezielen om met zo’n onwillig peerd iets te willen.
Maar de waarheid laat zich niet lang ontkennen: ik ben allang overtuigd. En als ze iets leukers uitvinden blijf ik de heli erbij doen. Wat een ongelooflijk vernuftige machine; daar staat je verstand bij stil. En wat een feest om hem na enig modderen min of meer te gaan begrijpen, voor zover dat al kan.
Zonder da Vinci en de droom van Igor Sikorsky was het waarschijnlijk nog steeds een hopeloos project geweest, maar waarom heli’s wel degelijk vliegen en ook zeer nauwkeurig bestuurbaar zijn is een prachtig verhaal, dat ik inmiddels maar al te graag rondvertel.
OK, andere keer.
