Lelystad – center of flights (column)

Lelystad – center of flights (column)

Ik ben tegen de sluiting van vliegvelden. Nu is onlangs weer een deel van de luchthaven Twente aan de natuur teruggegeven, nadat dit eerder ook al bij Soesterberg het geval was. Regelrechte drama’s. Kapitaalvernietiging, een vorm van vandalisme. En in de politiek, de wereld van de allesweters, hoor je er niemand over. Het zijn gewoon hamerstukken. Zo houdt de ambtenarij de macht. Op het ministerie van Infrastructuur en Milieu weten ze dat beeld, in de praktijk van alle dag, keer op keer feilloos te bevestigen.

De veelal anonieme machtswellustelingen – de weinige goede ambtenaren natuurlijk niet te na gesproken – zijn dezelfde “terroristen” die de kleine luchtvaart systematisch pesten. Zoals vorig jaar, toen een “uitvinder” bij IL&T het in zijn hoofd haalde om een vlucht te verbieden van een PBY Catalina boven de met veel emoties beladen Indonesische herdenkingsplechtigheid in Den Haag. De reden: men beschouwde de rustige fly-over van een van de traagste en dociele vliegtuigen die ooit in de krijgsmacht dienst gedaan hebben, als een “airshow”. En daarvoor werd nu eenmaal geen vergunning verleend. Waar gebeurd.

Verontwaardiging in de media, waaraan ondergetekende ook een bijdrage leverde, zorgde ervoor dat op de valreep het kwaad alsnog werd gekeerd. De Catalina mocht van de staatssecretaris toch nog even langs komen. Zo werden de honderden bezoekers met het eresaluut van het vliegende monument mee teruggenomen naar hun belevenissen en de nagedachtenis aan verloren dierbaren in de Gordel van Smaragd. Tranen, dankbare tranen voor een kleinigheid.

Wedden dat de ambtenaar ondanks zijn pesterijen van de luchtvaart – het was trouwens niet de eerste keer – desalniettemin toch nog in aanmerking gaat komen voor een Koninklijke onderscheiding? Zo gaat dat in die machtige kringen, waar hoge ambtenaren ongeremd hun lusten zomaar eerst op de scheepvaart en daarna ook nog eens op de luchtvaart kunnen botvieren. Gebrek aan kennis van zaken of betrokkenheid wordt met onzinnige regels en maatregelen gecamoufleerd.

Maar goed, weer even terug naar het begin. Ik ben dus tegen de sluiting van vliegvelden. Dus, ondanks mijn kruistocht tegen de plannen voor een heus Lelystad Airport, ben ik ook tegen het teruggeven van dat vliegveld aan de polder.

Waarom bouwt Nederland eigenlijk op die plek niet aan een nationaal centrum voor de kleine luchtvaart? Met een Flight Academy en onderzoekscentra als dependances van de TU Delft en het NLR. En dan ook maar meteen een verdere uitbreiding van het Aviodrome met een nationaal centrum voor historische luchtvaart. Deze dreigt teloor te gaan, omdat het steeds moeilijker wordt om bijvoorbeeld de Catalina, maar ook de DC 2 (“onze” Uiver) en de Dakota’s in de lucht te houden.

Geen Lelystad Airport dus, maar Lelystad Centre of Flights, zoals ze dat in de V.S. zo goed kunnen, met trots en respect voor hun luchtvaartgeschiedenis. En dan nog iets. Waarom in de polder niet een ruimte inrichten voor alles over en met het vliegen met drones? De toekomst op de bodem van de zee!

Nu wil de politiek – maar eigenlijk zijn het de bedenksels van de megalomane Schipholbaas Jos Nijhuis, die met de hulp van een aantal ambtenaren een erfenis wil nalaten – Boeings over de rustieke polder jagen. En niet te vergeten over de Oostvaardersplassen, een nationaal park nota bene en dus een uniek en waardevol natuurgebied.

Groot raadsel: waarom heeft de milieubeweging zo weinig geprotesteerd? Alleen de Vogelbescherming is bij de Raad van State tegen het bestemmingsplan van de gemeente in beroep gegaan. Er hoeft maar één korenwolf in de weg te zitten, of het land staat op z’n kop en de aanleg van een hoognodige snelweg gaat voor jaren in de ijskast. Het is mij een raadsel waarom juist PvdA bewindslieden – eerst Wilma Mansveld, nu Sharon Dijksma – de polderbewoners willen opzadelen met deze in het verschiet liggende milieu- en geluidsellende?

Hoe het ook zij, de verwerpelijke plannen met Lelystad Airport en de investeringen van vele honderden miljoenen euro’s, zullen de gemoederen voorlopig bezig houden. Een parlementaire enquête lijkt inmiddels onafwendbaar.

De Sloper van Schiphol, zoals luchthavenpresident Jos Nijhuis wordt genoemd, zal dat vermoedelijk een zorg zijn. Hij is ondertussen druk op zoek naar een huis in Zuid Afrika, zo weet zijn naaste omgeving te melden. Zijn villa in Warmond staat inmiddels al te koop. Het appartementje in Amsterdam, waar hij ook nog naar op zoek is, zou tijdens een parlementaire enquête trouwens best nog wel eens van pas kunnen komen tijdens de zittingsdagen waarop hij als getuige moet verschijnen.

Uiteindelijk zal het er bij de parlementaire enquête om gaan een antwoord te krijgen op de vraag waarom de Schipholchef indertijd, tegen de wens van vrijwel de hele luchtvaartsector in, honderden miljoenen over de balk smeet. En ja, natuurlijk ook met de hulp van die verschrikkelijke ambtenaren en de politiek die (weer) even niet oplette … !

Arnold Burlage
Luchtvaartjournalist