Woordsnoerders en de bittere waarheid (column)

Woordsnoerders en de bittere waarheid (column)

Soms geloof je je eigen ogen niet. De onzin, leugens en misleidingen, die over onze luchtvaart via internet de wereld worden ingeslingerd. Neem het “nieuws” dat Transavia de vluchten vanaf de pas geïnstalleerde basis München nu al moet staken. Al maanden geleden bracht ik dat nieuws op mijn site aviationwatch.nl en ook via andere media. “Onzin”, liet de de directie van Transavia onmiddellijk en bij herhaling weten. En dat terwijl het besluit in het bastion van Air France KLM in Parijs al lang en breed was genomen. Zelfs een vooraanstaand commissaris van de pretvlieger – dochter van onze KLM – voegde zich bij het koor om de ontkenningen kracht bij te zetten. Tot het nieuws wel bekend gemaakt moest worden, vlak voor de presentatie van de jaarcijfers van de Air France KLM. Beursregels zijn nu eenmaal streng, al blijkt liegen (ook) via de media tegen aandeelhouders binnen zekere grenzen toegestaan. En juist daarvoor hebben ondernemingen, maar bijvoorbeeld ook ministeries, communicatiegoeroes in dienst. “Woordsnoerders”, zoals een oud collega die (niet ver bezijden de waarheid) steevast noemde.

Al enkele jaren is de koers van Transavia onduidelijk. De maatschappij – jarenlang de steun, trots en toeverlaat van vakantievierend Nederland – wisselde enkele malen van leiding, koers en naam. De “uitvinders”, die zich op congressen niet meer presenteerden namens de prijsvechter maar als KLM’ers, bedachten voor de “geboortenaam” Transavia Airlines de naam Basiq Air, later gewijzigd in transavia.com, wat door nog grotere betweters uiteindelijk simpel Transavia is geworden.  De miljoenen die deze spielerei (denk aan reclame, beschilderingen etc .) moet hebben gekost, bleven onzichtbaar,  maar de vriendjes van marketing en reclamebureaus moeten er nog steeds groot plezier aan beleven.

In Parijs werden, door de inmiddels aangetreden nieuwe president directeur Jean-Marc Janaillac, de wenkbrauwen gefronst over het mede door zijn voorganger Alexander Juniac genomen initiatief, voor het “veroveren” van Europa. Helemaal toen plannen werden gelanceerd om Transavia bases door heel Europa te laten openen, te beginnen met o.a. München en Oporto. Kamikaze, klonk het direct bij het neerstrijken in München, temidden van de heftige concurrentie van Lufthansa c.s., waarvan al gauw duidelijk werd dat die met low cost dochter Eurowings direct wat extra kolen op het vuur gooiden.

Intussen liep de KLM dochter met vier vliegtuigjes uit de Beierse hoofdstad leeg op torenhoge kosten, waaraan de crew-detachering een belangrijke bijdrage leverde. Maar de bierfeesten maakten veel goed voor die Transavianen, die tot de gelukkigen behoorden om te worden uitgezonden naar de geur van bratwurst …

“Transavia goes Europe”, overigens mede bedacht in Parijs waar een smaldeel van Transavia voet aan de grond probeerde te krijgen, was ook zo’n uitspraak. En wat te denken van “We gaan voor 10 miljoen passagiers en 1 miljard omzet.” Pijnlijk detail: de stip op de horizon werd gezet bij de presentatie van weer een nieuwe beschildering met enkele honderd gasten aan de champagne met buiten mopperende Transavianen, die het parkeren in goede banen leidden, omdat het personeel juist te horen had gekregen dat 15% op de kosten bezuinigd moest worden.

Kortom, Transavia Quo Vadis? Wanneer zet een directie met visie eens de bekende stip op de horizon? Wanneer wordt  het steeds meer gedemotiveerde personeel uitgelegd hoe dat doelmoet worden bereikt? Hoezo, de slogan Transavia maakt het verschil? Wat is dan dat verschil?

Wat mij betreft, is het verschil Transavia Airlines anno 2017.  Een low cost airline …, natuurlijk! Maar dan ook echt low cost, een duidelijke keuze. En geen kostbaar hoofdkantoor, geen kostbare directie, geen hobbyisten die het allemaal beter weten dan de concurrentie, bijvoorbeeld Ryanair, dat op weg is naar 500 vliegtuigen met 140 bestemmingen. En de  noodzaak die luchtvaartdeskundigen zonder uitzondering onderstrepen, duidelijke keuzes. Of charters – die achterhaald zijn – of low budget lijndiensten, maar geen ratjetoe. Alles in de eerste plaats voor de passagier anno nu en … om Transavia in de lucht te houden met een ietsje meer eerbetoon aan grondlegger John Block. Martinair zijn we ook al door vreemde manoeuvres kwijt geraakt. En dat zorgt voor heel veel oprecht verdriet, zowel bij grondlegger Martin Schröder als de medewerkers die nu achterom kijken. Laat die geschiedenis zich niet herhalen.

Alle hens aan dek!

Arnold Burlage
Luchtvaartjournalist