Vliegen in Nederland Over alles wat vliegt
Column Leonardo. We maken natuurlijk allemaal fouten. I SAY AGAIN: we maken allemaal fouten. U en ik natuurlijk niet, maar al die anderen … Er zijn hele organisaties in dit land die het nog niet toegeven en ik ken in de luchtvaart een paar ego’s – waaronder dat van ondergetekende – die er niet graag op worden gewezen, maar er is geen ontkomen aan.
En omdat sommigen van ons het wél weten hebben we er van alles voor bedacht, zodat fouten niet meteen leiden tot drama’s. We kunnen infringements voor een groot deel voorkomen door wantrietoe-desimal-triefaivzieroo (of het Amsterdamse equivalent) in onze radio te sleutelen. Is ook handig voor de regionale QNH die we bij kruisvluchten beneden de transition altitude toch nodig hebben.
Maar de beste vliegers staan aan de bar, om maar eens een oud gezegde te verbuigen. Achteraf is alles makkelijk. En je moet je afvragen of ‘de Mil’ nog wel met ons wil praten, na die Kamervragen (jazeker, de Tweede) van vorig jaar. Dat was toch even slikken om de woorden ‘sportvlieger’ en ‘prutser’ zo dicht bij elkaar te vinden.
Een telefoontje met Nieuw Milligen leert dat ze daar best met ons willen praten. Graag zelfs. Maar ze hebben vaak heel wat meer ballen in de lucht (nee, figuurlijk bedoeld deze keer) dan u en ik ons realiseren, omdat wij dat in onze gebakjes niet meekrijgen. Dan is het prettig als wij van onze kant onze zaakjes op orde hebben.
Dus gewoon de gebruikelijke riedel, inclusief de positiemelding bij first contact. Niks moeilijks aan, hebben we allemaal ooit geleerd en daarin is sindsdien weinig veranderd.
Wat je wel ziet veranderen, is hoe we omgaan met een vol circuit op de groene velden. Ik weet niet hoe het u vergaat, maar ik zie steeds vaker kistjes 360’s maken op downwind om meer ruimte te creëren. Dat roept vragen op, en één van die vragen is: MAG DAT??
